Komu bombolone w tłusty czwartek, komu?!

W Rzymie te kule z drożdżowego ciasta są nadziewane aksamitnym, waniliowym crème pâtissière (krem cukierniczy) lub czekoladowym i nazywane są bombe. Popularne są też bombe z bitą śmietaną. Bombe romane bywają też najczęściej posypane kryształkami cukru, a nie cukrowym pudrem. 

W rzymskim barze, do którego wpadniecie na kawę, uwagę natychmiast przyciąga gablota pełna kuszących ciastek. Są takie, które przypominają bomboloni, ale nimi nie są.
To np. maritozzo – podłużny niby-pączek z głębokim rozcięciem, w którym jest mnóstwo bitej śmietany. Maritozzi przyrządza się z ciasta drożdżowego z dodatkiem miodu i jajek, piecze, a potem nadziewa bitą śmietaną. Nazwa maritozzo pochodzi od słowa „marito” (mąż).
La ciambella to z kolei odmiana bombolone, ciastko z dziurką, które wygląda jak amerykański donut.
O bomboloni śpiewa się w piosenkach. Np. w wielkim przeboju Antonella Vendittiego pt. „Notte prima degli esami” z 1984 r. jest wers: „Le bombe delle 6 non fanno male” – jedni twierdzą, że chodzi o gorące ciastka, które młodzież tuż po imprezie kupowała o 6 rano; inni uważają jednak, że w piosence chodzi o prawdziwe bomby i zamachy.
Gwiazda włoskiej piosenki Gianna Nannini w 1996 r. wydała singiel pt. „Bomboloni” właśnie. Słowa piosenki to gra między słowami bomba – czyli śmiercionośny pocisk i bombolone – ciastko.
O tym, że bomboloni to klasyka, świadczy m.in. to, że przepis na nie podawał w swojej książce kucharskiej, biblii każdej włoskiej gospodyni, Pellegrino Artusi. Mistrz radził, by nadziewać bomboloni przed smażeniem, bo wtedy smak nadzienia rozejdzie się pięknie w ciastku.